BOSNA I HERCEGOVINA

FEDERACIJA BOSNE I HERCEGOVINE

TUZLANSKI KANTON

OPĆINSKI SUD U GRADAČCU                                                                                                     

Broj: 28 0  P  081102  23 P

Gradačac, 5.1.2024. godine

OPĆINSKI SUD U GRADAČCU, sudija Emina Gradaščević, u parničnom postupku tužitelja Addiko Bank d.d Sarajevo, sa sjedištem u Sarajevu, ul. Trg solidarnosti br.12, protiv tuženog B.Dž. iz M.G. ..., Grad G.,  radi duga, v.sp.  14.295,49 KM, gore označenog dana, donio je slijedeću 

P R E S U D U

zbog propuštanja

 Obavezuje se tuženi B.Dž. iz M.G. ..., Grad G.,   da tužitelju Addiko Bank d.d. Sarajevo, plati dug u iznosu od 14.295,49 KM, koji se odnosi na glavnicu  od 13.421,68 KM, redovnu kamatu od 524,66 KM, zateznu kamatu  u iznosu od 334,15 KM i troškove opomene u iznosu od 15,00 KM, sa zakonskom zateznom kamatom  na ukupan dug  od 14.295,49 KM, počev od 22.3.2023. godine,  pa do konačne isplate, kao i da tužitelju  nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 300,00 KM, sve u roku od 30 dana pod prijetnjom prinudnog izvršenja.  

O b r a z l o ž e n j e

 Tužitelj tvrdi da mu tuženi po osnovu Ugovora o dugoročnom  nenamjenskom kredita, broj: SACL2106509 od 31.5.2021. godine,  duguje iznose navedene u izreci presude, zajedno sa zakonskom zateznom kamatom i troškovima postupka.    

 Navedeno potraživanje tužitelj dokazuje ispravama koje je priložio uz tužbu i to;  Ugovor o  dugoročnom  nenamjenskom kreditu,  broj: SACL2106509 od 31.5.2021. godine, bjanko  mjenice serije AF 8401607, opomena pred  otkaz ugovora o kreditu, broj 29-01/2022-2806 od 9.11.2022. godine, otkaz ugovora o kreditu od  12.12.2022. godine, broj 29-01/2022-3078.

 U tužbi je predloženo donošenje presude zbog propuštanja u skladu sa članom 182. Zakona o parničnom postupku („Sl.novine FBiH“, br. 53/03, 73/05, 19/06 i 98/15, u daljem tekstu ZPP).

 Tuženom  je uredno dostavljena tužba  dana  22.9.2023. godine ali tuženi u zakonom propisanom roku od 30 dana od dana prijema tužbe s prilozima nije podnio  pismeni odgovor na tužbu, mada je prilikom dostavljanja tužbe na odgovor upozoren na posljedice propuštanja te radnje.

 Kako osnovanost tužbenog zahtjeva proizilazi iz činjenica koje su navedene u tužbi, a iste nisu protivne dokazima koje je tužitelj priložio uz tužbu, te iz sadržaja tužbe proizilazi da se radi o zahtjevima kojima stranke mogu raspolagati, primjenom čl. 182. st. 1. ZPP-a, odlučeno je kao u izreci presude u pogledu glavnog duga.

 Sud je obavezao tuženog da plati glavni dug primjenom odredbe čl. 17. Zakona o obligacionim odnosima  („Sl.list RBiH“, br. 2/92, 13/93 i 13/94 i „Sl.novine FBiH“, br. 29/03 i 14/11, u daljem tekstu ZOO), a odluku o kamati sud je zasnovao na odredbi čl. 277. istog Zakona.

 Tužitelju su priznati troškovi takse na tužbu u visini od 300,00 KM (uplatnica u spisu),   primjenom odredbe čl. 386. st.1. Zakona o parničnom postupku. Trošak takse na presudu zbog propuštanja tužitelju nije utvrđen, jer  tužitelj još nije pozvan da tu taksu  plati.

 Sudija

                                                                                                   Gradaščević Emina

 P O U K A: Protiv ove presude zbog propuštanja dopuštena je žalba Kantonalnom sudu u Tuzli. Žalba se podnosi putem ovog suda, u dva primjerka, u roku  30 dana od dana dostave prepisa ove presude. Presuda zbog propuštanja ne može se pobijati zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.